Estou encantado. Un bo amigo, ‘landrover’ el, acaba de gañar nos xulgados, a peito descuberto e á marxe dun comité de empresa (no que a maioría non a teñen CC.OO, UGT ou os independentes) que lle deu as costas, o recoñecemento da categoría laboral que exerce dende hai anos e as retribucións que lle corresponden, extremos que o alcalde e o grupo de goberno lle negaron sistematicamente.
Agardo que transcenda esta resolución –é firme e non admite recurso- para ver se hai quen se pon encarnado e, sobre todo, para que a mensaxe chegue ‘a quen corresponda’ porque non só non falamos do único caso que se dá nos concellos galegos (a situación laboral dos xestores, técnicos en normalización, encargados das OMIX... dá para unha tese sobre a precariedade ou a non visilibilidade) senón que nestes momentos hai compañeir@s que por cumprir co seu traballo están atravesando situacións tan difíciles coma intolerábeis. Velaí o por que da parentese que incluín no título.
